Ο καπνός με τυλίγει όλο και περισσότερο καθώς η ώρα περνάει κι ο αέρας αλλάζει κατεύθυνση. Ανησυχώ, όχι όμως για το καπνό και τη φωτιά. Ανησυχώ σοβαρά για την τοξικότητα της σκέψης μας. Της σκέψης μας που ανακαλύπτει σκευωρίες και συνομωσίες πίσω από κάθε καταστροφή, αναποδιά, αρρώστια, φάρμακο.
Της σκέψης που έχει εκπαιδευτεί να αποκλείει το τυχαίο, την αμέλεια, την φυσική εξέλιξη την επιστημονική πρόοδο και ένα σωρό άλλους παράγοντες για να "αποδείξει" ότι πίσω από κάθε γεγονός, κρύβεται ένας μοχθηρός νους που προσπαθεί να μας κατευθύνει κάπου για να πετύχει κάτι. Δεν έχει σημασία τι, σημασία έχει πως εμείς δεν πρέπει να συμφωνήσουμε και πρέπει να αντισταθούμε.
Κι έτσι βλέπουμε, ανθρώπους, που αν μείνουν χωρίς ρεύμα για μιά ώρα παθαίνουν αμόκ, αλλά ταυτόχρονα είναι οικολόγοι, κάθετα αντίθετοι με την χρήση ορυκτών καυσίμων, να κατηγορούν τα αιολικά πάρκα για την πυρκαγιά στο Σχίνο! Σας έχω νέα σύντροφοι! Στο Σχίνο δεν μπορεί να γίνει αιολικό πάρκο. Ούτε στις Βαμβακιές, ούτε στη Μαυρολίμνη. Ούτε καν στο Χάνι Δερβένη και το Μάζι! Όπως δεν έγιναν στη Κινέτα και στο Μάτι. Η κορυφογραμμή που θέλουν τα αιολικά πάρκα είναι μακριά απ' το Σχίνο. Θα ήταν πολύ πιό εύκολο ν ' ανάψουν μια φωτιά εκεί και πολύ πιό δύσκολο να την αντιμετωπίσουν οι δυνάμεις πυρόσβεσης, αφού οι προσβάσεις είναι πολύ περιορισμένες.
Είναι πολύ πιό πιθανό κάποιος νοητικά ανεπαρκής να θεώρησε εξαιρετική μέρα να κάψει τα ξερά στο χωράφι του την Τετάρτη 19/5 με ανένους 6-7 μπωφόρ.
Έχει ξαναγίνει μερικά χρόνια πριν. Μάλλον έσβησε τη φωτιά φεύγοντας απ' το χωράφι, αφήνοντας κανα δυό κάρβουνα να καίνε. Σιγά μη πάρει το δάσος φωτιά από δυό κάρβουνα! Μπορεί σήμερα να τριγυρνάει στ' αποκαϊδια του Σχίνου, συζητώντας για τους φονιάδες εμπρηστές που κάψανε το δάσος με τους συγχωριανούς του, ήσυχος κι απενοχοποιημένος από την "κοινή" αντίληψη για τα αίτια της φωτιάς. Όπως ένας άλλος νοητικά ανεπαρκής 3 χρόνια πριν, κάπου στην ανατολική Αττική.
Ο μεγαλύτερος εμπρηστής διαχρονικά στην Ελλάδα είναι η αμέλεια. Έχει αποδειχτεί σε πάμπολλες περιπτώσεις στο παρελθόν.
Ο μεγαλύτερος εμπρηστής διαχρονικά στην Ελλάδα είναι η αμέλεια. Έχει αποδειχτεί σε πάμπολλες περιπτώσεις στο παρελθόν.
Είναι η ελλειπής οικολογική μας συνείδηση, η υπερεκτίμηση δυνατοτήτων και γνώσεων που οι περισσότεροι τρέφουμε για τον εαυτό μας, η εμπειρία που η κωλοφαρδία πολλών συσσωρεύει, αφού επαναλαμβανόμενες αμέλειες δεν οδηγούν σε "μοιραία" αποτελέσματα, και η έμφυτη και τροφοδοτούμενη με κάθε τρόπο καχυποψία μας προς το προφανές. Δεν μας αρέσει το προφανές, γιατί συνήθως έχει συνέπειες για τον εγωισμό μας. Δεν πρέπει να φταίμε ποτέ. Πρέπει να φταίει κάποιος άλλος που οδηγούμε σαν καμικάζι, συμπεριφερόμαστε σαν Ούννοι και σκεφτόμαστε σαν πίθηκοι. Δίνοντας έτσι άλλοθι στις "αθώες" αμέλειες, που ακουμπόντας στη βολεμένη μας συνείδηση, συνεχίζουν ακάθεκτες να προκαλούν κάθε λογής καταστροφές σε μια χώρα που δεν αντέχει άλλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου