Σχεδόν κάθε βράδυ, γύρω στις δύο τα ξημερώματα, την άκουγα να κλαίει και να φωνάζει. Το διαμέρισμά μου στο ισόγειο, το δικό της στον τρίτο. Κάθε φορά που η κραυγή της έσπαζε την ησυχία, παράταγα τα χαρτιά μου και πάλευα να καταλάβω αυτά που λέει. Στην αρχή νόμιζα πως την παίδευε κάποια ψυχική νόσος μια και στην πολυκατοικία την αποκαλούσαν «η τρελή». Με τον καιρό, όμως, κατάλαβα ότι η τρέλα της δεν ήταν τρέλα μα αποτέλεσμα της άγριας κακοποίησης που είχε υποστεί.
Ας πούμε πως την λένε Ελένη. Γνώρισε τον άντρα της στα 25 ενώ δούλευε σαν φωτογράφος σε κάποιο περιοδικό. Εκείνος ήταν φωτιστής και ερωτεύτηκαν αμέσως. Ήταν καλός, ευγενικός και γενναιόδωρος. Μίλαγαν με τις ώρες, διάβαζαν αγκαλιά, πήγαιναν ταξίδια και όλα έδειχναν πως η ευτυχία τους θα κράταγε παντοτινά. Μια μέρα συγκατοίκησαν και τα προβλήματα ήρθανε γρήγορα: ζήλεια, νεύρα, έλεγχος και κατηγορίες. Γρήγορα άρχισε να την βρίζει και να την απειλεί και μια φορά που θέλησε να βγει με κάποιον φίλο της, την έδειρε.
Η ιστορία της δεν φαίνεται να έχει κάποια πρωτοτυπία. Την έδερνε κι έπειτα ζήταγε συγγνώμη κλαίγοντας σαν μωρό. Σταδιακά, σταμάτησε να κλαίει και να ζητάει συγγνώμη. Έμεινε μόνο η κακοποίηση και οι απειλές πως αν τολμήσει να τον αφήσει, θα την σκοτώσει. Μια ιστορία που, δυστυχώς, έχουμε ακούσει ή διαβάσει πολλές φορές σε διάφορες παραλλαγές.
Την Ελένη την συμπάθησα πολύ. Μου πήρε χρόνο μέχρι να μου ανοιχτεί και να μου πει την ιστορία της. Βλεπόμασταν κρυφά τα πρωινά όταν ο άντρας της ήταν στη δουλειά. Σταδιακά, ψάξαμε τις εναλλακτικές της και αποφάσισε να κάνει ό,τι χρειάζεται για να χωρίσει. Μίλησε με τον δικηγόρο μου, κάλεσε ένα Συμβουλευτικό Κέντρο, βρέθηκε με έναν ψυχολόγο και τα γαλάζια μάτια της είχαν αρχίσει να αποκτούν και πάλι λάμψη. Είχαν περάσει ήδη έξι μήνες από την πρώτη φορά που την συνάντησα και τα βράδια της ήταν πιο ήσυχα, μέχρι που μίλησε στον άντρα της για διαζύγιο.
Εκείνο το βράδυ οι κραυγές της επανήλθαν έντονες. Σπαρακτικές. Της είχα υποσχεθεί ότι δεν θα καλούσα αστυνομία, οπότε περίμενα να έρθει το πρωί για να την δω και να την πείσω να τον εγκαταλείψει άμεσα. Δυστυχώς, δεν την ξανάδα. Εκείνο το πρωί δεν εμφανίστηκε. Ούτε το επόμενο. Έμαθα πως μετακόμισαν αλλού και δεν την ξαναείδα. Η αλήθεια είναι πως την σκέφτομαι συχνά και εξαιτίας της, έμαθα πολλά για το πώς μπορεί κανείς να διαχειριστεί τη βία της διπλανής πόρτας.
Τι μπορείτε να κάνετε
Σε περίπτωση που αντιληφθείτε ενδοοικογενειακή βία, μπορείτε να την καταγγείλετε επώνυμα ή και ανώνυμα στο Κέντρο της Άμεσης Δράσης (100) ή να ενημερώσετε άμεσα το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα ή τις εισαγγελικές αρχές ή να τηλεφωνήσετε στην 24ωρη τηλεφωνική γραμμή του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (197).
Επίσης, μπορείτε να κάλεσε τη Γραμμή SOS 15900. Η γραμμή αποτελεί υπηρεσία εθνικής εµβέλειας που δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες που έχουν υποστεί έμφυλη βία ή σε τρίτα πρόσωπα να επικοινωνήσουν με ψυχολόγους και κοινωνιολόγους που παρέχουν άμεση βοήθεια σε 24ωρη βάση, 365 µέρες το χρόνο. Ταυτόχρονα υπάρχει δυνατότητα και ηλεκτρονικής επικοινωνίας των γυναικών µέσω της διεύθυνσης e-mail: sos15900@isotita.gr.
Τι να μπορεί να κάνει το θύμα
Να υποβάλλει µμήνυση κατά του δράστη (προφορική ή γραπτή) σε οποιοδήποτε αστυνομικό τμήμα, να ζητήσει την καταγραφή του περιστατικού κακοποίησης στο βιβλίο συμβάντων και να ζητήσει αντίγραφο.
Εάν δεν θέλει να υποβάλλει μήνυση, μπορεί να ζητήσει από τον εισαγγελέα υπηρεσίας να δώσει έγγραφη εντολή στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα να καλέσουν τον δράστη προκειμένου να του γίνουν συστάσεις.
Να ζητήσει από τον εισαγγελέα να δώσει εντολή στον αρμόδιο ιατροδικαστή να υποβληθεί σε ιατροδικαστική εξέταση. Μετά τις ιατρικές εξετάσεις, καλό είναι να ζητήσει αντίγραφο.
Αν πάει σε νοσοκομείο, μπορεί να ζητήσει να καταγραφεί το περιστατικό στο βιβλίο συμβάντων ως κακοποίηση και να κρατήσει αντίγραφο. Μπορεί ακόμα, να απευθυνθεί στην κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου, ώστε να την στηρίξει σ’ ένα πρώτο επίπεδο, καθώς και να την ενημερώσει ή και να την παραπέμψει στους κατάλληλους φορείς.
Εάν δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη συζυγική στέγη, μπορεί να μετακομίσει προσωρινά µε τα ανήλικά της. Καλό, όµως, είναι να έχει ζητήσει προηγουμένως την καταγραφή του γεγονότος της κακοποίησης στο βιβλίο συμβάντων της αστυνομίας ή να στείλει μια εξώδικο δήλωση που να ανακοινώνει στο σύζυγο τη µμετοίκιση τη δική της ή και των παιδιών της.
Ψυχολογική υποστήριξη
Σταθείτε δίπλα της χωρίς να εισχωρήσετε σε λεπτομέρειες που δεν επιθυμεί να μοιραστεί.
Τις περισσότερες φορές, οι γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση νιώθουν ενοχές και θυματοποιούνται. Διαβεβαιώστε την πως το λάθος δεν είναι δικό της!
Μην προδώσετε ποτέ την εμπιστοσύνη της και μην προχωρήσετε σε κινήσεις που δεν έχετε συμφωνήσει από κοινού. Το σημαντικό είναι να νιώσει ασφάλεια και να σας εμπιστευτεί.
Ενημερωθείτε για όλα τα Συμβουλευτικά Κέντρα στήριξης γυναικών αλλά και τις νομικές διαδικασίες που θα την προστατεύσουν σε περίπτωση διαφυγής από την οικογενειακή εστία.
Ενημερώστε την για όλες τις πιθανές διεξόδους και το νομικό πλαίσιο στο οποίο πρέπει να κινηθεί.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου