Tα παιδιά μου είναι πάντοτε τρομαγμένα· όλοι είμαστε πάντοτε τρομαγμένοι. Όταν μπαίνει ο στρατός και τα παιδιά σου είναι τρομοκρατημένα και κλαίνε έξω στη βροχή, το ορκίζομαι, δεν υπάρχει ανθρώπινο πλάσμα πάνω σε αυτή τη γη που να μπορεί να το διαχειριστεί αυτό. Ο μόνος τρόπος για να το περιγράψεις είναι ως τραγωδία. Και τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε; Δεν έχουμε πουθενά να πάμε. Κανείς δεν μπορεί να μας προστατέψει". Nitham Abu Kbash, Δυτική Όχθη
Τον Νοέμβριο του 2020, οι ισραηλινές δυνάμεις εισέβαλαν στο παλαιστινιακό χωριό Κιρμπέτ Χούμσα για να κατεδαφίσουν και να κατασχέσουν 29 κατασκευές που χρησίμευαν ως σπίτια ή χώροι εργασίας στους 177 Παλαιστίνιους κατοίκους του χωριού. Εβδομήντα τρία άτομα ξεριζώθηκαν, ανάμεσά τους 41 παιδιά, στον μεγαλύτερο εξαναγκαστικό εκτοπισμό που είχε καταγραφεί τα τελευταία χρόνια.
Το σπίτι του Nitham και των τριών παιδιών του ήταν το πρώτο που κατασχέθηκε. Τον Φεβρουάριο του 2021 η σκηνή της οικογένειας κατασχέθηκε άλλες πέντε φορές.
Εδώ και δεκαετίες, περιστατικά σαν και αυτό αποτελούν συστατικό στοιχείο της καθημερινής ζωής των Παλαιστινίων, μιας ζωής γεμάτης πόνο και απώλειες. Εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια έχουν γκρεμιστεί και ολόκληρες κοινότητες έχουν εκτοπιστεί από τις ισραηλινές αρχές. Σήμερα πάνω από 150.000 Παλαιστίνιες/-οι βρίσκονται μπροστά σε πραγματικό κίνδυνο να χάσουν τη στέγη τους, ενώ πάνω από 6 εκατομμύρια παραμένουν πρόσφυγες.
Η νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, με μια εις βάθος έρευνα, νομική ανάλυση και νέο υλικό, τεκμηριώνει πώς το Ισραήλ, μέσα από πολυάριθμες παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων, εφαρμόζει ένα σύστημα απαρτχάιντ εις βάρος των Παλαιστινίων, που συνιστά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Το καθεστώς του απαρτχάιντ αντιμετωπίζει τις Παλαιστίνιες και τους Παλαιστίνιους που ζουν στο Ισραήλ και στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, αλλά και όσες/-ους παραμένουν πρόσφυγες, ως κατώτερη φυλετική ομάδα (λόγω του μη εβραϊκού – αραβικού τους στάτους), και της στερεί σκόπιμα τα ανθρώπινα δικαιώματά της. Στόχος είναι να διατηρείται μια εβραϊκή δημογραφική πλειονότητα, που θα μεγιστοποιεί τον έλεγχό της επί των εδαφών και των πόρων του τόπου. Πρόκειται, με λίγα λόγια, για ένα θεσμοθετημένο ρατσιστικό καθεστώς καταπίεσης και κυριαρχίας που ασκείται μέσα από συγκεκριμένους νόμους, πολιτικές και πρακτικές.
Πλάι στις κατεδαφίσεις σπιτιών, έρχονται οι εκδιώξεις και η άρνηση παραχώρησης οικοδομικών αδειών, οι χωρισμοί οικογενειών, ο κατακερματισμός κοινοτήτων και ο αποκλεισμός τους πίσω από τείχη και υπό αυστηρή στρατιωτική εξουσία, οι απαλλοτριώσεις γης και φυσικών πόρων, οι στερήσεις, η ακραία φτώχεια και η βαθιά ανισότητα στην κατανομή των κοινωνικών παροχών, οι σκληρές απαγορεύσεις στις μετακινήσεις, η διά νόμου άρνηση καθεστώτος υπηκοότητας. Οι πρακτικές αυτές αποτελούν βασικούς πυλώνες του απαρτχάιντ του Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων, που επισφραγίζονται από δολοφονίες, βασανιστήρια, διοικητικές κρατήσεις και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Στο Ισραήλ και τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη διαπράττεται ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΠΑΣΟΥΜΕ;
Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να εξετάσει, στο πλαίσιο της έρευνας που αυτή τη στιγμή διεξάγει στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, το έγκλημα του απαρτχάιντ, και ταυτόχρονα καλεί τα όλα τα κράτη να πράξουν το νόμιμο δικαίωμά τους, και την υποχρέωση, να οδηγήσουν στη δικαιοσύνη τα άτομα που βάσει διεθνούς δικαίου κρίνονται ύποπτα για τη διάπραξη του απαρτχάιντ. Απευθύνεται επίσης στα Ηνωμένα Έθνη για την επιβολή συνολικού εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ.
Να διαλύσει το σύστημα του απαρτχάιντ: Αυτό απαιτεί η Διεθνής Αμνηστία από το κράτος του Ισραήλ, και είναι ακριβώς το κράτος του Ισραήλ ο στόχος στον οποίο απευθύνει την κριτική της και όχι φυσικά ο εβραϊκός λαός.
Να μπει ένα τέλος στα καθημερινά δεινά του παλαιστινιακού λαού: Αυτό είναι μια κραυγή, όχι απλώς μια απαίτηση. Ρίζα αυτών των δεινών αποτελεί το απαρτχάιντ του Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων. Όσο αυτή η ρίζα δεν αντιμετωπίζεται, τόσο η διεθνής κοινότητα θα παραμένει σιωπηλός μάρτυρας ενός ανθρωπιστικού εγκλήματος.
Απέναντι σε ένα τέτοιο έγκλημα, κάθε άνθρωπος που δεν ανέχεται την αδικία, που αγωνίζεται για έναν κόσμο ισότητας και αξιοπρέπειας, δεν μπορεί παρά να κινητοποιηθεί. Η διαρκής ενημέρωση και η εμβάθυνση στην ερμηνεία της κατάστασης, η γνωστοποίηση όσων συμβαίνουν στο Ισραήλ και στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, η ανοιχτή συζήτηση και η διεκδίκηση της δικαιοσύνης, η συμβολή μας ώστε να ασκηθεί αποτελεσματική πίεση σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, όλα αυτά συνιστούν έμπρακτες μορφές αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.
Η νέα έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας, και η μεγάλη εκστρατεία που ξεκινά για τον τερματισμό του απαρτχάιντ εις βάρος των Παλαιστινίων, αποσκοπούν ακριβώς σε όλα αυτά τα αναγκαία βήματα. Πρώτος σταθμός σε αυτή την προσπάθεια είναι ο αγώνας για τον τερματισμό των κατεδαφίσεων και των εξαναγκαστικών εξώσεων.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η Διεθνής Αμνηστία ασκεί θεσμική πίεση σε διεθνές αλλά και εθνικό επίπεδο, ενώ συνεχίζει να ερευνά και να γνωστοποιεί νέο υλικό και στοιχεία. Μπορείτε κι εσείς να λάβετε μέρος σε αυτή την προσπάθεια, στηρίζοντας τις δράσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης, και υπογράφοντας την έκκληση προς τον πρωθυπουργό του Ισραήλ για άμεση ακύρωση των εντολών για κατεδαφίσεις, που θα βρείτε εδώ.
Όλες και όλοι μας, καθεμιά και καθένας μας, έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε την κατάσταση. Ένα βήμα τη φορά.
Η Δέσποινα Παρασκευά-Βελουδογιάννη είναι υπεύθυνη Εκστρατειών στο Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου