Αρπαγή ανηλίκου: Πώς μιλάμε στα παιδιά ανά ηλικία – Το προφίλ των δραστών

«Παιδί μου, ποτέ μη μιλάς σε ξένους». Αυτή είναι μια συμβουλή-προσταγή των περισσότερων γονέων στα παιδιά τους για να τα προστατεύσουν από τα χειρότερα. Ο «ξένος», ο «κακός» που θέλει να πειράξει το παιδί τους, να το απαγάγει, να του κάνει κακό. Όμως οι ειδικοί γνωρίζουν ότι αυτή και μόνο η συμβουλή δεν είναι αρκετή για να προστατεύσει τα παιδιά μας. Αφενός γιατί το θέμα της αρπαγής ανηλίκων και της εκπαίδευσης των παιδιών για την προστασία τους, είναι πολύ πιο περίπλοκο ζήτημα από το «μη μιλάς σε ξένους». Και αφετέρου -και πιο σημαντικό- το γεγονός ότι δεν μπορούν να κάνουν μόνο οι ξένοι κακό σε ένα παιδί. Το αντίθετο μάλιστα.
Η HuffPost Greece μίλησε για το θέμα με την Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας, Τίνια Απέργη, την ψυχολόγο Πόλυ Κεφαλά και την Κλινική Εγκληματολόγο και διευθύντρια του Διεθνούς Ινστιτούτου Κυβερνοασφάλειας (CSIi), Καλλιόπη Ιωάννου.

Οι ειδικοί συμφωνούν: τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι τα παιδιά κινδυνεύουν να κακοποιηθούν και κακοποιούνται κυρίως από ανθρώπους που γνωρίζουν. Μέλη της ίδιας της οικογένειας, φίλοι και γνωστοί. Άνθρωποι που το παιδί γνωρίζει, ή που οι ίδιοι γνωρίζουν αρκετές λεπτομέρειες για τη ζωή του, τις οποίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να το προσεγγίσουν.
Ο γνωστός θύτης
«Το «Μη μιλάς σε ξένους» είναι μια φράση που έχουμε ακούσει όλοι μεγαλώνοντας και τη χρησιμοποιούμε κι εμείς συχνά με τη σειρά μας για να μάθουμε στα παιδιά μας να προστατεύουν τον εαυτό τους. Όσο οικείο και σωστό κι αν ακούγεται όμως οι έρευνες δείχνουν ότι όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά μπορεί και να φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα», μας λέει η κα Απέργη. «Ο «ξένος» είναι συχνά μία αφηρημένη έννοια για τις μικρότερες ηλικίες και τα παιδιά το συνδέουν με τους άσχημους και κακούς χαρακτήρες που βλέπουν στις ταινίες. Κάποιος που μιλάει όμορφα και φέρεται φιλικά δε μπορεί να είναι «ξένος»…..και οι μεγάλοι μιλάνε συχνά σε «ξένους». Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι τα παιδιά κινδυνεύουν να κακοποιηθούν και κακοποιούνται κυρίως από ανθρώπους που γνωρίζουν, άρα η αποφυγή των «ξένων» δεν συμβάλει ιδιαίτερα στην προστασία τους».

Και όσο και αν θεωρούμε ότι το φαινόμενο της αρπαγής ανηλίκου δεν είναι τόσο συχνό, κάνουμε λάθος. «Μελέτες έχουν δείξει ότι τα μέσα ενημέρωσης συμβάλλουν σε αυτήν την εσφαλμένη αντίληψη επειδή τείνουν να επικεντρώνονται σε υποθέσεις απαγωγών που διαπράττονται από αγνώστους, ενώ ουσιαστικά αγνοούν τον πιο συνηθισμένο τύπο απαγωγής που διαπράττεται από μέλη της οικογένειας», μας λέει η κα Ιωάννου.Αγγελική Κουγιάννου-huffingtonpost.gr