Σε μεγάλο μέρος πρόκειται για επιχειρηματίες με δυσανάλογα βαρειές πάγιες επενδύσεις (ξενοδόχοι), με υπέρογκα κόστη. Αντιλαμβάνομαι και την αγωνία του κράτους που, βλέπει, εκτός από όλες τις άλλες απώλειες, να χάνεται με μιάς το 10% του ΑΕΠ από τον ετήσιο λογαριασμό. Αυτό που δεν αντιλαμβάνομαι είναι, πως μπορούν αυτοί που σκέφτονται έτσι, να μην καταλαβαίνουν τις μακροπρόθεσμες συνέπειες μιας τέτοιας κίνησης.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι, μηδενίζουν τα νέα κρούσματα στη χώρα μας, αίρονται τα περιοριστικά μέτρα, προετοιμάζονται για λειτουργία οι ξενοδοχειακές μονάδες κι ανοίγουμε τα σύνορα, τα αεροδρόμια και τα λιμάνια. ΠΩΣ; Με μέτρα ελέγχου των αφικνούμενων στα αεροδρόμια; Πόσες πτήσεις την ημέρα μπορούν να ελεγχθούν; Πόσοι άνθρωποι (υγειονομικοί και αστυνομικοί) θα πρέπει να απασχοληθούν; Τι θα γίνεται με αυτούς που θα ανιχνεύονται θετικοί; Αν ανιχνευτεί ένας θετικός σε μια πτήση, τι κάνουμε με τους υπόλοιπους;
Ποιός θα έχει την ευθύνη αποζημίωσης αυτών που θα τους γυρίζουμε πίσω; Στα λιμάνια, μάλλον θα είναι χειρότερα τα πράγματα. Φτάνει ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο και ξαφνικά 2-2,5 χιλιάδες άνθρωποι, περιμένουν να βγούν βόλτα. Όποιος μου πεί ότι υπάρχει τρόπος να γίνει αποτελεσματικός έλεγχος σε τέτοιο αριθμό ατόμων σε εύλογο χρονικό διάστημα, μάλλον θα πρέπει να επισκευτεί γιατρό.
Βάσει απλής λογικής λοιπόν, συμπεραίνουμε ότι μάλλον οι δυνατότητες υποδοχής θα είναι περιορισμένες. Ακόμα κι αν τα μέτρα τηρηθούν "για τα μάτια του κόσμου". Πόσες ξενοδοχειακές μονάδες, πόσα μέσα μεταφοράς και πόσα τουριστικά γραφεία θα σωθούν με την λειτουργία του 5-10% της προσδωκόμενης αγοράς; Μάλλον κανένα! Επιπλέον, ας δούμε και τις συνέπειες. Με βάση τα παραπάνω, ας υποθέσουμε ότι έχουμε 1.000.000 αφίξεις αλλοδαπών τουριστών.
Θα υπενθυμίσω εδώ, ότι για να ξεκληριστούν δύο πόλεις, μια στην Ιταλία (Μπέργκαμο) και μία στην Ισπανία (Βαλένθια), χρειάστηκαν μόνο 55.000 θεατές ποδοσφαιρικού αγώνα, που πήγαν στο Μιλάνο εν όσο υπήρχαν ήδη περιοριστικά μέτρα και έλεγχοι στο αεροδρόμιο. Από τους ελέγχους πέρασαν όλοι. "Ασυμπτωματικούς" τους λένε, και είναι η κύρια πηγή μετάδοσης του ιού. Δεν τους πιάνει η θερμομέτρηση, γιατί δεν έχουν πυρετό. Δεν είναι κανείς σίγουρος ακόμα, ότι τους πιάνουν και οι άλλοι έλεγχοι. Αν δεν κάνουν μοριακά τεστ όλοι ανεξαιρέτως, τότε είναι πιό επικίνδυνοι κι από λευκό καρχαρία σε παιδική πισίνα. Αν είναι να κάνουμε 1.000.000 μοριακά τεστ, τι να το κάνω το όφελος από τις τουριστικές αφίξεις.
Ακόμα κι αν φτάσουν να βγαίνει το αποτέλεσμα του μοριακού σε 30", τι ποιότητα υποδοχής προσφέρεται στους ανθρώπους που έρχονται; Αν λοιπόν στο Μπέργκαμο και τη Βαλένθια έγιναν αυτά από 55.000, τι αναλογία μας δίνει αυτό στο 1.000.000; Εγγυημένη καταστροφή!
Πάμε και στο τελευταίο, και μάλλον πιό κρίσιμο, κομμάτι του προβληματισμού. Από που θα φέρουμε τουρίστες;
Οι παραδοσιακές αγορές τουρισμού της Ελλάδας, σε ότι αφορά τον τουρισμό διαμονής (resort), προέρχεται βασικά από την Δυτική Ευρώπη, την Ρωσία και την Κίνα. Η Ρωσία και η Κίνα, δείχνουν μια καλή εικόνα αντιμετώπισης του ιού μεν, αλλά έχουν ένα πολύ βεβαρημένο ιστορικό παραπληροφόρησης δε. Όσον αφορά τη Ρωσία, η ακρίβεια της παρεχόμενης πληροφορίας, δεν έχει αλλάξει και πολύ από την εποχή της ΕΣΣΔ. Στην Κίνα, δεν έχει αλλάξει καθόλου! Θα μας τους στείλουν και με πιστοποιητικά.
Σαν τα πιστοποιητικά της Σοβιετικής Επιτροπής Ελέγχου ραδιενέργειας. Για τις χώρες της δυτικής Ευρώπης, τι να πούμε. Μ. Βρεττανία,Γαλλία,Βέλγιο,Ολλανδία,Σουηδία,Γερμανία... Ρεκόρ κρουσμάτων και νεκρών παγκοσμίως! Τους θέλετε εδώ; Εγώ όχι!
Ειδικά με τις συμπεριφορές που οι περισσότεροι από αυτούς έχουν επιδείξει.
Στην άλλη μορφή του τουρισμού, τις κρουαζιέρες, την μερίδα του λέοντος έχουν οι Αμερικάνοι. Το έγραψα, κι ανατρίχιασα! Στους "πελάτες" που είναι προβληματικοί λοιπόν, ας προσθέσουμε και το γεγονός ότι οι "εμπορικές" κρουαζιέρες, περνάνε κι από Ισπανία,Ιταλία και Τουρκία. Βάλτε εδώ και τον "ακαριαίο" έλεγχο των 2.500 που γράφω παραπάνω, και μάλλον κλείσαμε.
Κατά πως δείχνουν τα πράγματα, ο τουρισμός του 2020 θα μετατεθεί σαν τους Ολυμπιακούς αγώνες για το 2021. Κάθε άλλη απόπειρα ενεργοποίησης τουριστικού ρεύματος προς τη χώρα, ανάβει φυτίλι για μια κρίση, που μπροστά της 10 χρόνια μνημόνια θα μοιάζουν σαν πάρτυ.
Πρέπει όλοι να καταλάβουμε, ότι στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, δεν φτάνει να είμαστε υγιείς μόνο στη χώρα μας.
Ένας ασθενής, σε μία χώρα, οπουδήποτε στον κόσμο, αρκεί για να ξανανάψει η φωτιά. Χωρίς αποτελεσματικό ειδικό φάρμακο και εμβόλιο, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητά μας. Σίγουρα δεν θα ζούμε σε κλουβιά για 12-18 μήνες που απαιτείται για να έχουμε επιβεβαιωμένες λύσεις. Όμως, κι όταν ακόμα τα μέτρα θα χαλαρώσουν, θα μείνουν χαρακώματα και θα τηρηθούν αποστάσεις για να είμαστε ασφαλείς. Το 2019, μάλλον θ' αργήσει να επιστρέψει.
