Αν μέχρι τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ η Ουάσιγκτον διαπιστώσει απροθυμία προσαρμογής της Άγκυρας, τότε δεν μπορεί να αποκλεισθεί μια σκληρή καταδικαστική απόφαση για το σκάνδαλο της HalkBank ή ακόμη και ακύρωση της συνάντησης Μπάιντεν με Ερντογάν - Βρυξέλλες όπως Κανόσα…
Στις Βρυξέλλες τον Ιούνιο, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, θα συναντηθούν οι Μπάιντεν- Ερντογάν, μια δέσμευση έμμεση αλλά σαφέστατη ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας οριοθετεί εκ προοιμίου την όποια αντίδρασή του στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από την Ουάσιγκτον.
Έτσι το πολυπόθητο τηλεφώνημα του ενοίκου του Λευκού Οίκου προς τον Ερντογάν κατέληξε να είναι μια διπλή ταπείνωση, καθώς πληροφορείται στο παρά πέντε την αναγνώριση της Γενοκτονίας και με το ραντεβού των Βρυξελλών ομολογεί την αδυναμία ουσιαστικής αντίδρασης.
Προφανώς και πρόκειται για ένα προσχεδιασμένο τσαλάκωμα του Ερντογάν που παραπέμπει στον «εξευτελισμό της Κανόσα» το 1077, στην σημερινή Βόρεια Ιταλία.
Τότε ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ερρίκος ο 4ος περίμενε τρείς μέρες γονατιστός στην πόλη Κανόσα να τον δεχθεί σε ακρόαση ο Πάπας Γρηγόριος ο 7ος και να ανακαλέσει τον αφορισμό του.
Τότε επρόκειτο για μια κορύφωση της σύγκρουσης για την πρωτοκαθεδρία μεταξύ της εκκλησιαστικής και της κοσμικής εξουσίας.
Σήμερα ο Ερντογάν, σκιά του ενδόξου παρελθόντος όπου αποκαλούσε την Μέρκελ Ναζί και τον Μακρόν εγκεφαλικά νεκρό, καλείται να αναδιπλωθεί μέχρι την Νατοϊκή Σύνοδο Κορυφής στην βελγική πρωτεύουσα.
Αν μέχρι τότε η Ουάσιγκτον διαπιστώσει απροθυμία προσαρμογής της Άγκυρας, τότε δεν μπορεί να αποκλεισθεί μια σκληρή καταδικαστική απόφαση για το σκάνδαλο της HalkBank ή ακόμη και ακύρωση της συνάντησης Μπάιντεν-Ερντογάν.
Ο Ερντογάν επιχείρησε να εκβιάσει αλλαγή της Ατζέντας των ΗΠΑ στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Το ίδιο επιχείρησαν τον Νοέμβριο του 1956, με την εισβολή στο Σουέζ, η Βρετανία , η Γαλλία και το Ισραήλ με συνέπεια το άδειασμα τους από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Αιζενχάουερ.
Δική της Ατζέντα επιχείρησε να προωθήσει η Τουρκία, όταν το 1964 αποφάσισε να προχωρήσει σε απόβαση στην Κύπρο.
Τότε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζόνσον, μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, έστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ινονού σε σκληρή τελεσιγραφική διατύπωση που του απαγόρευε να υλοποιήσει την απόφασή του για εισβολή.
Η εισβολή στο Βόρειο Ιράκ που επελέγη ως επικοινωνιακός αντιπερισπασμός δεν πρόκειται ούτε να διασκεδάσει, ούτε πολύ περισσότερο να κρύψει την σκληρή ταπείνωση του Ερντογάν από τον Μπάιντεν.
H σημειολογία της κλιμάκωσης των πιέσεων των ΗΠΑ στον Ερντογάν δείχνει ότι στην Ουάσιγκτον εκτιμούν ότι αυτή την φορά ο τούρκος πρόεδρος βρίσκεται σε μια κατάσταση στρατηγικής δύσπνοιας που καθιστά απαγορευτικό το κόστος μια φυγής προς τα εμπρός και δείχνει ως μονόδρομο μια συνολική στρατηγική αναδίπλωση.
Η δημοσκοπική φθορά του Ερντογάν δείχνει ήδη μη αντιστρέψιμη και εύλογα τίθεται το ερώτημα αν είναι συμβατή μια εξομάλυνση των σχέσεων με τις ΗΠΑ με την αξιοπιστία του Ισλαμικού – Εθνικιστικού κεντρικού πολιτικού αφηγήματος.
Τέλος η κρίση εμπιστοσύνης στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην στρατηγική επένδυση της Ουάσιγκτον στο Κουρδικό Κίνημα.
Πρώτος σταθμός η χειραφέτηση του Βόρειου Ιράκ το 1991, δεύτερος σήμερα η χειραφέτηση της Βορειοανατολικής Συρίας …
Ανάλυση Γιώργος Καπόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου