Η πιο αρχαία μορφή της πυγμαχίας, αυτή που δεν περιλαμβάνει γάντια, μετά την αναβίωση της στην Αμερική, γίνεται ανάρπαστη και στη Ρωσία. Πως εξηγείται ο ισχυρισμός ότι είναι πιο ασφαλές το να χτυπάς χωρίς γάντια.
Το 1681, ένας χασάπης προκάλεσε σε μάχη τον Δούκα του Αλμπερμάρλ της Βρετανίας. Το αποτέλεσμα, όπως κρίθηκε από τον παρατηρητή που είχε οριστεί, ήταν νίκη υπέρ του χασάπη. Αυτός ο αγώνας δεν είχε όπλα, μόνο λαβές χεριών, χωρίς κάποιο προστατευτικό υλικό, ήταν η πρώτη αναμέτρηση πυγμαχίας όλων των εποχών. Και συνέβη χωρίς γάντια.
Από τα τέλη του 18ου αιώνα, οι κανόνες της πυγμαχίας άλλαξαν σημαντικά και το άθλημα πήρε την μορφή που όλοι γνωρίζουμε, ξεκινώντας από τα χέρια των αθλητών: Καθιερώθηκαν τα γάντια, ελπίζοντας πως με τη χρήση τους, τα χτυπήματα θα γίνονταν πιο τεχνικά και πιο δυνατά, ενώ ο κάθε αθλητής θα προστατευόταν περισσότερο στην άμυνα του.
Η λαχτάρα των fans της πυγμαχίας για ρεαλιστικούς αγώνες γεμάτους δράση και σκληρά χτυπήματα, επανέφερε το μποξ με γυμνά χέρια ξανά σε πλήρη δράση τα τελευταία χρόνια, με το λανσάρισμα του BNFC (Bare Knuckle Fighting Championship) στην Αμερική, αλλά και του τουρνουά Top Dog στη Ρωσία, που έχει καταφέρει να ξεπεράσει σε φήμη την αμερικάνικη "αντίπαλη" εκδοχή του.
Εκτόνωση (αλλά με αμέτρητες πληγές)
Ο μποξέρ/διοργανωτής Ντανίλ Αντρέεφ δήλωσε στο Reuters πως ό,τι δείχνει τρομακτικό, στην πραγματικότητα είναι πιο safe από το μποξ με γάντια: "Οι αθλητές δέχονται περισσότερες επιφανειακές πληγές, οι οποίες θεραπεύονται πιο γρήγορα. Στην περίπτωση των αθλητών με γάντια, ο κίνδυνος για εγκεφαλικές κακκώσεις, είναι αρκετά πιο σοβαρός. Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μας έχουμε νεύρα και αναζητούμε μια αφορμή για εκτόνωση. Το μποξ χωρίς γάντια μπορεί να σου την προσφέρει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου