Η νέα μελέτη υποστηρίζει πως ο γιγαντιαίος πτερόσαυρος πηδούσε σε ύψος 2.5 μέτρων κουνώντας τα 11 μέτρων φτερά του για να αποκτήσει την κατάλληλη ώθηση για να πετάξει. Στην προσγείωση θα χρησιμοποιούσε τα φτερά του για να επιβραδύνει στον αέρα πριν ακουμπήσει στο έδαφος, κάνοντας ένα μικρό άλμα ακόμα για να σταθεροποιήσει το σώμα του.
Αν πηδούσαν σε ύψος δύο φορές αυτό των γοφών τους, τα φτερά θα είχαν απόσταση από το έδαφος και θα μπορούσαν να τα κουνήσουν με δύναμη για να απογειωθούν. Αυτή είναι η καλύτερη επιλογή απογείωσης, αλλά εξαρτάται από τη δύναμη των ποδιών. Το ζώο έπρεπε να χρησιμοποιήσει τα φτερά του για να επιβραδύνει στην προσγείωση με τα πίσω πόδια του και να κάνει ένα μικρό άλμα. Τότε έβαζε τα μπροστινά του πόδια στο έδαφος, είχε στάση τετράποδου και περπατούσε.
Στο έδαφος χρησιμοποιούσε το μυτερό του ράμφος για να πιάνει και να καταπίνει ψάρια, ασπόνδυλα και μικρά αμφίβια κοντά σε νερό. Στον αέρα το πλάσμα έμοιαζε με κόνδορα, εκμεταλλευόμενο τα μεγάλα φτερά του για να παραμένει στον αέρα χωρίς πολλά φτερουγίσματα και χρησιμοποιώντας το μεγάλο κεφάλι του για να αλλάζει κατεύθυνση.
Αυτά τα αρχαία ιπτάμενα ερπετά είναι μυθικά, αλλά η αντίληψη του κοινού βασίζεται σε καλλιτεχνικές απεικονίσεις, όχι επιστημονικές. Αυτή είναι η πρώτη πραγματική ματιά στο σύνολο του μεγαλύτερου πλάσματος που έχει πετάξει ποτέ. Τα αποτελέσματα είναι επαναστατικά για τη μελέτη των πτερόσαυρων – των πρώτων πλασμάτων μετά τα έντομα που εξελίχθηκαν για να πετούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου