Μια από τις πιο αινιγματικές και πολυσυζητημένες ερωτήσεις της ανθρωπότητας παραμένει: Τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;
Ένας ανώνυμος χρήστης του Reddit επιχειρεί να δώσει μια καθηλωτική —και εφιαλτική— απάντηση, περιγράφοντας την εμπειρία του αφού η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά για έξι λεπτά. Αν και ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «τεχνικά πέθανε», η αφήγησή του διαφέρει ριζικά από τις συνηθισμένες αφηγήσεις φωτός στο τέλος του τούνελ ή απόλυτης γαλήνης.
Η ανακοπή και το μοιραίο εξάλεπτο
Το περιστατικό έλαβε χώρα το 2003, όταν ο τότε 15χρονος κατέρρευσε αιφνιδίως εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων υγείας. «Έχασα την αναπνοή μου και έπεσα στον δρόμο. Μου είπαν μετά ότι μια γυναίκα με αυτοκίνητο παραλίγο να με χτυπήσει. Φρέναρε απότομα και κάλεσε βοήθεια», αναφέρει ο ίδιος. Μέχρι να φτάσει το ασθενοφόρο, η καρδιά του είχε ήδη σταματήσει.
Οι διασώστες κατάφεραν να τον επαναφέρουν στη ζωή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο, όμως η περιπέτειά του δεν τελείωσε εκεί. Όπως λέει, ακολούθησε ένας δύσκολος αγώνας με το αμερικανικό σύστημα υγείας, μια σειρά από ιατρικές παρεμβάσεις –ανάμεσά τους και η τοποθέτηση βηματοδότη– και ένα οικονομικό βάρος που συνεχίζει να βαραίνει την οικογένειά του.
«Μην ευχαριστείς τον Θεό για τίποτα»
Παρά το γεγονός ότι επέστρεψε στη ζωή και είναι σήμερα υγιής, η εμπειρία του άλλαξε ριζικά την κοσμοθεωρία του. «Ποτέ δεν ευχαρίστησα τον Θεό για τίποτα μετά από αυτό», γράφει χαρακτηριστικά. Ο λόγος; Όσα έζησε κατά τη διάρκεια της «νεκρής» του κατάστασης ήταν, όπως λέει, ψυχολογικά βασανιστικά.
Ένα απόκοσμο ον και ο παράδεισος-παγίδα
Ο ίδιος περιγράφει ότι η ψυχή του «αποσπάστηκε» από το σώμα και ταξίδεψε σε έναν άλλο κόσμο, τον οποίο ονομάζει «παράδεισο» — αλλά όχι με την έννοια που τον φαντάζονται οι περισσότεροι.
«Εκεί βρέθηκα αντιμέτωπος με κάτι που έμοιαζε με παιδικό πνεύμα, αλλά είχε μια σαδιστική έφεση για ψυχικό πόνο», λέει. «Με βασάνιζε με τρόπο που έκανε τον σωματικό πόνο να μοιάζει ασήμαντος. Η ψυχική οδύνη που βίωσα εκεί δεν συγκρίνεται με τίποτα στη Γη. Το πιο κοντινό είναι η απώλεια αγαπημένου προσώπου, το τραύμα που χαράσσεται στο είναι σου».
Και προσθέτει με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Ήταν ένα μέρος χειραγώγησης, όχι λύτρωσης».
Η απαγόρευση της αποκάλυψης
Κατά την αποχώρησή του από αυτόν τον «παράδεισο», το πνευματικό ον που τον βασάνιζε φέρεται να του απηύθυνε μια αυστηρή προειδοποίηση: να μην αποκαλύψει ποτέ σε άλλους ανθρώπους την ύπαρξη αυτής της διάστασης. Αν το έκανε, η τιμωρία του μετά θάνατον θα ήταν ακόμα χειρότερη. «Μου είπαν ότι η επιβράβευσή μου θα ήταν μια λίγο καλύτερη θέση ανάμεσα στους σκλάβους. Αν όμως μιλούσα… τότε θα με περίμεναν νέοι τρόμοι».
Η οδυνηρή επιστροφή
Η επανένταξη στην καθημερινότητα δεν ήταν εύκολη. Για εβδομάδες μετά το περιστατικό, ο νεαρός προσπαθούσε να εξηγήσει στους γύρω του τι είχε ζήσει, αλλά οι περισσότεροι αποδομούσαν την εμπειρία του ως παραισθησιογόνα αντίδραση στον ψυχικό και σωματικό σοκ.
«Έλεγαν ότι ήμουν τραυματισμένος ψυχικά και ότι όλα αυτά ήταν προϊόντα του στρες και του πόνου. Αλλά εγώ ξέρω τι βίωσα. Και εύχομαι να μην το είχα ζήσει ποτέ».tromaktiko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου